Rozdział XIV - Pogrzeb

            Siedzę we łzach w salonie obok taty. Harry już załatwia pogrzeb. Nie zdążył nawet poznać mojej mamy. Martwię się o tatę. Jak on się teraz czuje? Jeszcze wczoraj mógł jej powiedzieć, jak bardzo ją kocha. Dzisiaj nie mógł się z nią przywitać. Podchodzi do mnie Harry.

- Chcesz iść ze mną czy mam wszystko załatwić sam? – pyta, a ja patrzę na tatę.

- Tato? Chcesz iść z nami?

- Nie. Załatwcie to sami. Ja przy niej zostanę – odpowiada i idzie w kierunku pokoju mamy.

- Idziemy – mówię do Harry'ego, ocierając łzy.

            Chłopak pociesza mnie na różne sposoby. Przypomina mi, że wiedziałam o tym, że ona niedługo umrze. Ma racje. Pewnie gdybym o tym nie wiedziała zareagowałabym dużo gorzej. Harry mówi o tournee. To już prawie za tydzień. Jestem ciekawa jak wyglądają inne dystrykty. Dochodzimy do zakładu pogrzebowego. Ustalamy termin jak najwcześniej. Pogrzeb odbędzie się za dwa dni. Wybieram trumnę w której będzie leżała moja mama. Jest zwykła, bez ozdobień. Jakoś nie lubię się bawić w wybieranie najpiękniejszej. Długo wybieram nagrobek. Jest wiele prostych, a zarazem pięknych. W końcu decyduję się na czarny, który będzie miał napis „Wiecznie młoda”.

            Wychodzimy z zakładu kierując się do mojego domu. Informuję tatę o dacie pogrzebu. Chwilę z nim siedzę i go pocieszam. Szykujemy mu obiad z Harrym. Następnie idziemy do rodziców mojego męża i informujemy o dzisiejszym wydarzeniu. Moi teściowe składają mi kondolencje i zapraszają na obiad. Wypytują mnie o moją matkę. Jak była itd. Wszystko im opowiadam. Mówię, że bardzo mnie kochała i we mnie wierzyła, że nie odwiedzałam jej parę lat i umarła przez narkotyki. Wspominam też o śmierci brata. Rodzice Harry'ego twierdzą, że mój tata nie ma szczęścia. Stracił syna, córka poszła na igrzyska, na szczęście przeżyła, bierze ślub i kiedy dogaduje się z żoną, ta umiera. Tak, to brzmi tragicznie. Gorszego scenariusza życie nie mogło mu napisać. Kobieta o kręconych włosach mocno mnie przytula i mówi, że wszystko się ułoży. Harry rozmawia z ojcem, a jego matka wyprowadza mnie na dwór.

- Moja matka też przedawkowała narkotyki. Wiem jak się czujesz.

            Jestem w szoku.

- Bardzo mi przykro – mówię.

- Ale wiesz co? Nie trzymałam się tak dobrze jak ty. Może dlatego, że miałam jeszcze trzynaście lat i nie miałam tak cudownego męża jak ty – śmieje się.

- Tak, Harry jest cudowny.

- Dziękuję. Wiesz, że dzięki tobie się pozbierał? Od swoich igrzysk nie był tą samą osobą co kiedyś. Bardzo wszystko przeżywał. Na arenie tyle się zdarzyło. Widział tyle złego i miał wiele problemów. Rzadko się uśmiechał, ale kiedy byłaś na arenie często mi o tobie opowiadał, kupił ci pierścionek zaręczynowy i bardzo wierzył w to, że wygrasz. Jak wróciliście do dystryktu tylko czekał na moment kiedy ci się oświadczy i będziecie małżeństwem.

            Śmieję się. Na dwór wychodzi Harry i woła nas do środka. Jest już prawie dwudziesta! Się zagadaliśmy. Jemy kolację, żegnamy się z jego rodzicami i wracamy do domu.

            Jestem bardzo zmęczona. Idę do łazienki. Wchodzę do wanny pełnej piany i zapominam o problemach. Harry ma cudownych rodziców. Myślę, że jego matka w jakimś stopniu zastąpi mi moją. Teraz w sprawach kobiecych będę się jej zwierzać. Mam nadzieję, że mój tato szybko się pozbiera po śmierci mamy. Pogrzeb będzie bardzo skromny. Będę tylko ja, Harry, mój tato, moi teściowie i Mick. Moja mama bardzo dobrze się z nim dogadywała, więc pomyślałam, że warto go zaprosić.

            Wychodzę z łazienki owinięta w ręcznik. Na korytarzu dopada mnie Harry i bierze do sypialni znowu całując i sprawiając, że noc jest cudowna.

***

            Budzą mnie całusy męża. Uśmiecham się do niego. Ubieramy się, jemy śniadanie, żartujemy i idziemy do mojego taty. Wygląda fatalnie. Proszę go, aby się wykąpał, ale nie chce odejść od mamy.

- Tato! Zaraz przyjdą zabrać mamę! Chodź się umyć.

            Po długich namowach zgadza się. Wtedy przychodzi zakład pogrzebowy i zabierają moją mamę. Przebiorą ją i umalują. Proszę ich, aby makijaż nie był zbyt mocny, a strój prosty. Kiwają głowami na zgodę. Schodzę na dół i siadam obok Harry'ego.

- Twój tata źle to znosi. Myślisz, że da radę bez niej? – pyta.

- Mam nadzieję – odpowiadam i przytulam się do zielonookiego.

            Schodzi mój ojciec i siada do stołu. Powoli je śniadanie i mówi:

- Czuję się okropnie po jej śmierci, ale nie mogę jej wiecznie opłakiwać. Z resztą moja córka wróciła z igrzysk i niedawno wzięła ślub. Powinienem się cieszyć.

            Uśmiecham się do ojca i bardzo mocno go przytulam. Bardzo się cieszę, że wreszcie to zrozumiał. Nie sądziłam, że tak szybko się pozbiera, a jednak.

***

            Jest wieczór. Siedzę w sypialni i czytam książkę. Do środka wchodzi Harry z tacą z kolacją.

- Ojej dziękuję – odkładam książkę i rzucam się na męża, który przed chwilą odłożył tacę na łóżko.

- To tylko kolacja – śmieje się.

- Muszę mieć poważny powód, aby się do ciebie przytulać?

- Nie – odpowiada z uśmiechem i zaczyna mnie całować.

            Jem kolację, a Harry zaczyna mi opowiadać o swoich historiach z dzieciństwa. Idę się umyć. Jestem lekko ubrana. Kładę się do łóżka. Pojawia się mój mąż i kładzie obok. Całuje mnie w policzek i gasi światło.

            Wstaję bardzo wcześnie. Harry nadal śpi. Nie budzę go. Ubieram się i wychodzę na spacer do lasu. Niebo jest różowe, a ziema pokryta śniegiem. Wiatr wieje lekko. Widzę wiewiórkę. Co ona o tej porze robi? Jest zimno. Powinna siedzieć w norce. Przeglądam kieszenie. Nie wiem skąd, ale mam parę orzechów. Daję je rudej towarzyszce. Ta podejrzanie mnie się przygląda, bierze jedzenie i szybko ucieka. Wracam do domu. Zastaję Harry'ego w kuchni. Całuję go w policzek, a ten się do mnie odwraca i łapie w tali.

- Gdzie mi uciekłaś? – pyta.

- Poszłam tylko na krótki spacer – uśmiechamy się do siebie.

- Niedługo pogrzeb.

- Wiem. Po śniadaniu pójdę się przebrać.

            Jemy śniadanie w ciszy. Później idę się przebrać. Ubieram czarną sukienkę. Harry jest ubrany w garnitur. Idziemy po mojego ojca. Jest już gotowy. Na całe szczęście już nie wygląda tak jak ostatnio. Cieszę się.

            Idziemy na cmentarz. Kiedy jesteśmy na miejscu spotykamy rodziców Harry'ego, Micka i niespodziewanych gości, czyli rodziców Tannera. Podchodzą do mnie i składają kondolencje. Jego matka mocno mnie przytula. Wspominają coś o swoim synu, ale teraz jakoś mnie to nie interesuje. Zapraszają mnie jutro na herbatę. Nie wiem czy pójdę. Chcę teraz spędzić trochę czasu z Harrym. Myślę, że go zaniedbuję. Po ślubie od razu zajęłam się pogrzebem i jesteśmy zabiegani od powrotu do dystryktu. Zdecydowanie za mało czasu spędzamy razem.

            Pogrzeb mija bardzo szybko. Oczywiście płaczę. Harry mnie przytula, a ja później podchodzę do ojca i go pocieszam. Idziemy wszyscy do domu państwa Joven. Jemy kolację przygotowaną przez rodziców Harry'ego. Mój tato opowiada o paru chwilach spędzonych z moją mamą jeszcze zanim się urodziłam. Przypomina mi się James. Tęsknię za nim. Po dwudziestej odprowadzamy tatę do domu i wreszcie możemy pobyć sami i robić to co chcemy.

---
Perspektywa Harry'ego:
http://harryjoven.blogspot.com/2014/08/rozdzia-xxvi-nie-chce-aby-czua-bol.html
---

 Cześć :)

Nowy rozdział tak wcześnie, ponieważ byłam dzisiaj u lekarze (ból gardła nadal nie minął :////). Mam zwolnienie do końca tygodnia… Ale kogo to obchodzi? xD

Oczywiście jak zwykle zapraszam was na mojego drugiego bloga, który ma tak mało wyświetleń :c www.harryjoven.blogspot.com

No i związku z tym, że to już ostatni post na tym blogu przed świętami to chcę wam oczywiście życzyć udanych, rodzinnych i pogodnych Świąt Wielkanocnych i mokrego dyngusa. :))

Pozdrawiam xx